رژیم پالئو

تاریخچه رژیم پالئو
روشی برای غذا خوردن که واقعاً به اصول اولیه بازمی گردد، مانند رژیم های پارینه سنگی که همه چیز در مورد خوردن مانند اجدادمان هستند. در حالی که ممکن است تمایلی نداشته باشید یا حتی مجبور به تعقیب یک حیوان وحشی نباشید، طرفداران پالئو قصد دارند تا حد امکان طبیعی غذا بخورند و گوشت‌ حیوانات علف‌خوار، میوه‌ها و سبزیجات فراوان و سایر غذاهای کامل مانند آجیل و دانه‌ها را انتخاب می‌کنند و برخی از نسخه‌های آرام رژیم غذایی مانند محصولات لبنی کم‌چرب و سیب‌زمینی را مجاز می‌دانند، در حالی که برخی دیگر حتی از میوه‌ها یا سبزیجاتی که حاوی فروکتوز بیش از حد در نظر گرفته می‌شوند اجتناب می‌کنند.

زندگی در دوران پارینه سنگی به عنوان یک مفهوم غذایی برای اولین بار توسط متخصص گوارش، دکتر والتر ال ووگتلین ترویج شد. کتاب او، رژیم غذایی عصر حجر، در سال 1975 منتشر شد و راه را برای انبوهی از رویکردهای مختلف پارینه سنگی هموار کرد، همه از نظر اصول اصلی مشابه اما با قوانین و محدودیت‌های متفاوت. اصطلاحات رایج برای این نوع رژیم ها شامل رژیم غارنشین، رژیم غذایی شکارچی و البته رژیم سرخپوشان است.

دوران پارینه سنگی در بیشتر موارد پیش از کشاورزی بوده و برخی از غذاهایی که امروزه به وفور مصرف می کنیم برای مصرف به صورت خام مناسب نبودند. بسیاری از پیروان پالئو بر این باورند که سیستم گوارش ما از آن زمان تاکنون تغییر کمی کرده است و بنابراین غذاهای زیر بر دستگاه گوارش ما فشار وارد می‌کنند:

حبوبات (از جمله بادام زمینی)
دانه غلات
شکر تصفیه شده
سیب زمینیها
غذاهای فراوری شده
نمک
لبنیات
روغن های گیاهی تصفیه شده
ریشه سبزیجات
همانطور که گفته شد، اشکال مختلف رژیم غذایی از نظر محدودیت متفاوت است، بنابراین در برخی موارد لبنیات کم چرب و سبزیجات ریشه دار مجاز است. تمام نسخه‌های این رژیم، پروتئین‌های بدون چربی، میوه‌ها، سبزیجات و چربی‌های سالم را از غذاهای کامل مانند آجیل، دانه‌ها، روغن زیتون و گوشتی که با علف تغذیه می‌شود، تشویق می‌کند.

کری تورنس، متخصص تغذیه می گوید:
این رژیم توصیف شده به عنوان “برنامه مادام العمر و نه یک رژیم کاهش وزن سریع”

گفته می شود که رژیم پالئو روشی طبیعی تر برای غذا خوردن با سطوح پایین قند، نمک و حذف غذاهای فرآوری شده و تصفیه شده را ترویج می کند. ایده این است که این بیشتر با چگونگی تکامل بدن ما و چگونگی سوخت رسانی به خود در طول قرن ها هماهنگ است. در نتیجه برنامه معمولاً (اما نه همیشه) غذاهای لبنی، غلات، سبزیجات نشاسته ای و همچنین شکر را به نفع غذاهای حیوانی وحشی، کم چربی، میوه ها و سبزیجات غیر نشاسته ای و عسل حذف می کند. چربی های سالم مانند انواع غیراشباع و به ویژه روغن هایی مانند زیتون، کتان، گردو و آووکادو تشویق می شوند.

این رژیم غذایی کربوهیدرات نسبتا کمی دارد اما سرشار از پروتئین بدون چربی و غذاهای گیاهی است. این غذاهای گیاهی دارای فیبر، ویتامین ها، مواد معدنی و مواد شیمیایی گیاهی هستند. برخلاف برخی دیگر از رژیم‌های کم کربوهیدرات، رژیم پالئو گوشت‌های شور و فرآوری‌شده را تبلیغ نمی‌کند و گنجاندن برخی میوه‌ها و سبزیجات را تشویق می‌کند. این رژیم غذایی کم چربی نیست، اما در عوض گنجاندن چربی‌های طبیعی از دام‌های مرتعی، ماهی و غذاهای دریایی و همچنین آجیل، دانه‌ها و روغن‌های آنها را تشویق می‌کند. حذف چنین طیف وسیعی از مواد غذایی مانند غلات، لبنیات، غذاهای فرآوری شده و شکر به این معنی است که رژیم غذایی به احتمال زیاد منجر به کاهش وزن می شود. با این حال، بسیاری از پیروان روش غذا خوردن پالئو، این کار را نه برای کاهش وزن، بلکه برای رسیدگی به یک مشکل سلامت گوارشی یا التهابی انجام می دهند. در واقع، تعدادی از مطالعات کوچک نشان داده اند که افرادی که از رژیم پالئو پیروی می کنند، پیامدهای سلامتی مثبتی از جمله کاهش وزن، بهبود کنترل قند خون و کاهش عوامل خطر بیماری قلبی را گزارش می دهند.

با این حال، منطق پشت این طرح دارای اشکالاتی است. آنچه اجداد ما می‌خوردند بستگی به محل زندگی آنها در جهان داشت و آووکادو را برای ما بریتانیایی‌ها به یک غذای اصلی بعید تبدیل می‌کرد. اجداد ما نیز از نظر بدنی بسیار فعال تر بودند و مجبور بودند برای غذای خود شکار کنند و جمع آوری کنند. رژیم پالئو همچنین مزایای سلامتی مصرف غلات کامل و همچنین لوبیا، حبوبات و سبزیجات نشاسته ای را نادیده می گیرد. مطالعات متعدد کاهش وزن را گزارش کرده اند.

منبع